بررسی اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی گیاه بابونه (Matricaria chamomilla L.) بر سمیت پاراکوات در خون موش صحرایی نر

مقدمه: پاراکوات عمدتاً به عنوان علف‌کش به کار می‌رود و سمیت آن از طریق افزایش گونه‌های فعال اکسیژن‌دار‏Reactive Oxygen Species می‌باشد. ‌بابونه گیاهی از تیره کاسنی می‌باشد که به دلیل وجود ترکیبات فلاوونوئیدی خواص آنتی‌اکسیدانی دارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی ‏اثرات حفاظتی بابونه در‌ سمیت اکسیدانی‌‏ ناشی از پاراکوات در رت بود.‏ روش بررسی: در این مطالعه تجربی 20 رأس موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 180 تا 250 گرم به طور تصادفی به 4 ‏گروه تقسیم شدند. گروه اول نرمال سالین‌، گروه دوم پاراکوات به میزان ‏‎ mg/kg/day‏5‌، گروه عصاره هیدروالکلی گل بابونه ‏به میزان ‏day‏/‏mg/kg‏ 50 و گروه چهارم عصاره بابونه و پاراکوات (5 + 50 day‏/‏mg/kg) با هم به صورت گاواژ به مدت 7 روز دریافت نمودند.‏‎ سپس در نمونه خون آنها، فعالیت ‏آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی همانند گلوتاتیون ‏پراکسیداز (‏GPx‏)‌، سوپراکسید دیسموتاز‌‏ (‏‎(SOD‏‎‏‌، پراکسیداسیون ‏لیپیدی (‏LPO‏) و ظرفیت آنتی‌اکسیدان‌های تام (‌‏TAC‏) اندازه‌گیری شد.‏‌ نتایج: پاراکوات LPO میزان و فعالیت آنزیم‌های ‏‌SOD، GPx‎‏ را در نمونه خون نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری داد ‏‎05/0 ‏‎‌p